4. De surrogaatoma
De sixtiessfeer leeft hier het beste voort in de oudere vrouwen, of beter, oudere vrouwen die wonen en leven rond Telegraph Avenue in Berkeley. Die dragen steevast een paarse haarband (past goed bij de grijze wilde haardos) en een rok tot op de enkels. Ze winkelen totally organic in de Whole Foods (meer bio-eco dan de Whole Foods op Telegraph kan je niet vinden) en gaan daarna naar de yoga (“Yoga to the people”, uiteraard). En met hun hond naar de Holistic Hound, voor een homeopathische kuur voor het beest.
Hoe noordelijker de oudere vrouwen wonen in Berkeley, hoe minder kleur in de kleren en hoe eenzamer van hart. Ze schuiven aan voor Franse kaas bij The Cheese Board in Berkeleys Gourmet Ghetto en zijn altijd te vinden voor een praatje met jonge mama’s. Hun eigen kleinkinderen wonen dikwijls 3000 mijl verderop, dus ze smelten voor kleine meisjes met groene snottebellen. Eén vrouw vroeg mij serieus of ik geen surrogaatoma nodig had voor de kinderen, ze had kinderboekjes en speeltjes van haar eigen kleinkinderen die ze bijna niet gezien had omdat ze aan de andere kant van ‘t land woonden. En ze kon mij meenemen op een uitstapje naar de musea waar ze lid van was, dan kon ik met de kinderen gratis binnen als haar dochter en kleinkinderen. Als ruil konden we misschien Frans spreken, want dat was het land van haar dromen. En dat allemaal in een gesprek van vier minuten, zomaar op de hoek van Vine Street en Shattuck Avenue. Susan Carter, ik heb haar telefoonnummer in mijn zak zitten, wie weet, voor een druilerige dag.
wat zijn wij hier gelukkig met ons kleinkinderen zo dichtbij je empathie met de oma is hartverwarmend en zal kleur gegeven hebben aan haar dag groetjes
BeantwoordenVerwijderen