Eén op vier state parks in Californië gaat dicht

In juli 2012 sluiten 70 van de 279 state parks in Californië. We waren gisteren na schooltijd in ééntje ervan, China Camp State Park. Een prachtig park in de baai van San Francisco met een paar kleine strandjes, zoutmoerassen, eucalyptus- en eikenbos, wandel- en mountainbikesroutes en de overblijfselen van een Chinees garnalenvissersdorp uit 1880. Er leefden hier ooit meer dan 500 Kantonezen, die de garnalen droogden en exporteerden naar Chinese gemeenschappen overal in de VS. Nu is er alleen nog de 86-jarige garnalenvisser Frank Quan. Hij woont er al zijn hele leven tussen de enkele overgebleven huisjes, een cafeetje, een aanlegsteiger en een droogoven voor de garnalen.

In het grotere geheel is de sluiting van dit park en de andere 69 natuurlijk klein bier. Californië zit financieel in zeer slechte papieren. De staatschuld is 27 miljard dollar, ongeveer 2,5 keer zoveel als van België. En wat ben je met open ruimte en geschiedenis als er geen geld is om bruggen aardbevingsveilig te maken? Of om de schooljuffen te betalen – waardoor de schooldag elk jaar korter wordt? Maar toch.

State parks zijn prachtige plekken, en je ziet er altijd veel volk picknicken, barbecueën, wandelen, spelen. Ze worden goed onderhouden, en ze zijn van iedereen. Maar in tegenstelling tot andere staten (waar er met hogere toegangsprijzen, meer vrijwilligerswerk, privatiseringen… geprobeerd wordt ze boven water te houden), zet Californië de botte bijl erin. Exit China Camp dus, én Frank Quan, want zijn hutje is staatseigendom. Het ziet ernaar uit dat het park binnen drie maanden open ligt voor vandalen en vastgoedontwikkelaars.

Voorlopig lieten de black-tailed deer (Odocoileus hemionus columbianus) die gisteren vlakbij ons kwamen grazen, het alleszins niet aan hun hart komen.

Volgende keer moeten we toch echt die 5 of 10 dollar toegangsprijs voor het park betalen (want buiten het hoogseizoen is er vaak een systeem van self registration, je noteert je naam en stopt het bedrag in een brievenbusje. En als goeie Belg…). Wie weet kunnen we er elders een paar parken mee redden.